Θουκυδίδης 3.75

Άφιξη του αθηναίου στρατηγού Νικόστρατου – Προσπάθειες για συμφιλίωση  [3.75.1] τῇ δὲ ἐπιγιγνομένῃ ἡμέρᾳ Νικόστρατος ὁ Διειτρέφους Ἀθηναίων στρατηγὸς παραγίγνεται  βοηθῶν ἐκ Ναυπάκτου δώδεκα ναυσὶ καὶ Μεσσηνίων πεντακοσίοις ὁπλίταις·  ξύμβασίν τε ἔπρασσε καὶ πείθει ὥστε ξυγχωρῆσαι ἀλλήλοις δέκα μὲν ἄνδρας τοὺς αἰτιωτάτους κρῖναι,  οἳ οὐκέτι ἔμειναν,  τοὺς δ’ ἄλλους οἰκεῖν σπονδὰς πρὸς ἀλλήλους ποιησαμένους  καὶ πρὸς Ἀθηναίους, ὥστε τοὺς αὐτοὺς ἐχθροὺς καὶ φίλους νομίζειν.  [3.75.2] καὶ ὁ μὲν ταῦτα πράξας   ἔμελλεν ἀποπλεύσεσθαι·  οἱ δὲ τοῦ δήμου προστάται πείθουσιν αὐτὸν πέντε μὲν ναῦς τῶν αὐτοῦ σφίσι καταλιπεῖν, ὅπως ἧσσόν τι ἐν κινήσει ὦσιν οἱ ἐναντίοι,   ἴσας δὲ αὐτοὶ πληρώσαντες ἐκ σφῶν αὐτῶν ξυμπέμψειν. [3.75.3] καὶ ὁ μὲν ξυνεχώρησεν, οἱ δὲ τοὺς ἐχθροὺς κατέλεγον ἐς τὰς ναῦς.  δείσαντες δὲ ἐκεῖνοι μὴ ἐς τὰς Ἀθήνας ἀποπεμφθῶσι καθίζουσιν ἐς τὸ τῶν Διοσκόρων ἱερόν.   [3.75.4] Νικόστρατος δὲ αὐτοὺς ἀνίστη τε καὶ παρεμυθεῖτο.   ὡς δ’ οὐκ ἔπειθεν, ὁ δῆμος ὁπλισθεὶς ἐπὶ τῇ προφάσει ταύτῃ, ὡς οὐδὲν αὐτῶν ὑγιὲς διανοουμένων τῇ τοῦ μὴ ξυμπλεῖν ἀπιστίᾳ,   τά τε ὅπλα αὐτῶν ἐκ τῶν οἰκιῶν ἔλαβε καὶ αὐτῶν τινὰς οἷς ἐπέτυχον, εἰ μὴ Νικόστρατος ἐκώλυσε, διέφθειραν ἄν.   [3.75.5] ὁρῶντες δὲ οἱ ἄλλοι τὰ γιγνόμενα καθίζουσιν ἐς τὸ Ἥραιον ἱκέται καὶ γίγνονται οὐκ ἐλάσσους τετρακοσίων.   ὁ δὲ δῆμος δείσας μή τι νεωτερίσωσιν  ἀνίστησί τε αὐτοὺς πείσας   καὶ διακομίζει ἐς τὴν πρὸ τοῦ Ἡραίου νῆσον,  καὶ τὰ ἐπιτήδεια ἐκεῖσε αὐτοῖς διεπέμπετο.

[3.75.1] Tην επόμενη μέρα, φτάνει  από την Ναύπακτο ο Νικόστρατος, ο γιός του Διειτρέφη, στρατηγός των Αθηναίων,  για να βοηθήσει με δώδεκα πλοία και πεντακόσιους Μεσσηνίους οπλίτες.  και διαπραγματευόταν μια συμφωνία και τους πείθει ώστε να συμφωνήσουν μεταξύ τους να δικάσουν δέκα άνδρες, τούς πρωταίτιους,  οι οποίοι δεν έμεναν πλέον εκεί,   και οι υπόλοιποι να παραμείνουν στο νησί, αφού κάνουν συμφωνία μεταξύ τους και με τους Αθηναίους με τον όρο να θεωρούν τους ίδιους εχθρούς και φίλους. [3.75.2]  Και αυτός, αφού πέτυχε αυτά, επρόκειτο να αποπλεύσει.  Αλλ' οι αρχηγοί των δημοκρατικών τον πείθουν να αφήσει πίσω σε αυτούς  πέντε από τα πλοία του, ώστε να αποθαρρυνθούν οι αντίπαλοί τους να κάνουν κίνημα,  και οι ίδιοι, αφού επανδρώσουν  ίσο αριθμό πλοίων από τα δικά τους  θα τα στείλουν μαζί του.  [3.75.3]  Και αυτός συμφώνησε, ενώ εκείνοι  στρατολογούσαν για τα πλοία τους τους εχθρούς.  Επειδή όμως αυτοί φοβήθηκαν μήπως σταλούν στην Αθήνα, κάθονταν ως ικέτες στον ναό των Διοσκούρων.  [3.75.4] Ο Νικόστρατος τους και προσπαθούσε να τους σηκώσει και τους παρηγορούσε.  Επειδή όμως δεν τους έπειθε, αφού οπλίστηκαν οι δημοκρατικοί με την πρόφαση αυτή, επειδή τάχα αυτοί δεν είχαν κανένα καλό σκοπό με τη δυσπιστία τους να μη θέλουν να αποπλεύσουν μαζί με το Νικόστρατο, και τα όπλα τους πήραν από τα σπίτια τους και θα σκότωναν μερικούς από αυτούς που τυχαία συνάντησαν, αν δεν τους εμπόδιζε ο  Νικόστρατος. [3.75.5] Βλέποντας οι άλλοι (που δεν είχαν στρατολογηθεί) αυτά που γίνονταν, κατέφυγαν ως ικέτες στο ιερό της Ήρας, και ήταν όχι λιγότεροι από τετρακόσιους.  Οι δημοκρατικοί όμως, επειδή φοβήθηκαν μήπως επιχειρήσουν (οι ικέτες) κάποια βίαιη πολιτική μεταβολή,  αφού τους έπεισαν, τους σηκώνουν από εκεί  και τους μεταφέρουν στο νησί   μπροστά από το ιερό της Ήρας  και εκεί τους έστελναν τα απαραίτητα τρόφιμα.