έφηβοι και ελεύθερος χρόνος....

Το μάθημα της νεοελληνικής γλώσσας στη Β΄ λυκείου προβλέπει τις θεματικές ενότητες της λακωνικής έκφρασης και του ελεύθερου χρόνου για επεξεργασία στην τάξη,  υποδεικνύοντας όμως  παράλληλα τις ενότητες αυτές ως πηγή άντλησης θεμάτων και για την γραπτή έκθεση.

Σήμερα λοιπόν στο Β2 κάναμε αυτή την επεξεργασία στην τάξη. Συζητώντας το θέμα του ελεύθερου χρόνου των εφήβων, έδωσα στα παιδιά ένα σενάριο εργασίας. Τους ζήτησα να φανταστούν ότι ξαφνικά γίνεται ένα θαύμα: το σχολείο ασκεί το παιδαγωγικό του έργο, καλλιεργώντας τις ικανότητες της σκέψης και της κρίσης, και όχι τις απομνημονευτικές πληροφοριών. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει πολλή δουλειά να γίνει στο σπίτι, η σημαντική έγινε στο σχολείο. Ακόμη, η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο κρίνεται από την ανάπτυξη των ικανοτήτων που είπαμε, άρα ούτε φροντιστήριο χρειάζεται. Ξαφνικά λοιπόν έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο χρόνο. Πώς θα ήταν η ζωή σου; Τι θα τον έκανες αυτόν τον χρόνο; 

 Σταχυολογώ μερικές από τις απαντήσεις τους και θα καταλάβετε -οι συνάδελφοι τουλάχιστον- γιατί πέρασα τόσο όμορφα σε αυτό το μάθημα. Ακούστε απαντήσεις 16χρονων:

-"Αν γινόταν αυτό το θαύμα, θα έφευγε το άγχος και η συμπεριφορά μου θα ήταν καλύτερη" και εξήγησε: "Πολλές φορές από το άγχος μιλάω με θυμό και νεύρα. Αν λοιπόν έλειπε αυτό..." 

-"λιγότερη βία, ... καλύτερες κοινωνικές σχέσεις" συμπλήρωσε κάποιος 

-Θα είχαμε χρόνο να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας"

"Θα αγαπούσαμε περισσότερο το σχολείο, θα ερχόμασταν με χαρά". 

Έχοντας πάρει τέτοια ανατροφοδότηση, τους έβαλα άσκηση για το σπίτι να εκφραστούν λογοτεχνικά πάνω στο θέμα που συζητήσαμε. Τους ζήτησα να γράψουν ένα κείμενο πεζό ή ποιητικό, στο οποίο να εκφράζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματα που τους δημιουργεί το σενάριο που χρησιμοποιήσαμε στην τάξη. Στο μεταξύ η Ελένη κάτι σημείωνε στο τετράδιό της. Όταν χτύπησε το κουδούνι για διάλειμμα, με πλησίασε και μου έτεινε το τετράδιο. "το έγραψα".
Ιδού λοιπόν:

Τι θα έκανα, αν είχα περισσότερο χρόνο

Αν η κλεψύδρα του χρόνου έσπαζε

κι η άμμος σκορπιζόταν παντού, κόκκοι ελευθερίας

και τα γυαλιά έκοβαν τους κόμπους

που άλλοι έδεσαν όταν ακόμα θαυμάζαμε

την άμμο που κυλούσε,

θα σύλλεγα πολύχρωμα απαλά σκοινιά

και θα τα 'πλεκα σ'  ένα ελαφρύ

και ζεστό ύφασμα που θα με τύλιγε

όταν οι παγωμένοι άνεμοι της μοίρας

άρχισαν να χαϊδεύουν τον ορίζοντα.

Θα επανέρθουμε δριμύτεροι με την λογοτεχνική παραγωγή και των άλλων παιδιών.